evinde ölen öğretmenin cesedinin 5 yıl sonra fark edilmesi

Muğla Bodrum'da emekli öğretmen Çetin Akıncı'nın 5 yıl önce evinde öldüğü ve cesedinin çürüdüğü ortaya çıktı. *Muğla'nın Bodrum ilçesine bağlı Farilya Mahallesi'nde yaşayan emekli öğretmen 68 yaşındaki Çetin Akıncı'nın İngiltere'de yaşayan ağabeyi, kendisine telefon ile ulaşamaması üzerine jandarmadan yardım istedi. *Türkiye'de başka yakını bulunmayan ve yaklaşık 5 yıldır haber alınamayan Akıncı'nın evine çilingir ile giden jandarma ekipleri, örümcek ağı kaplayan ve pas tutan kilidi güçlükle açtı. İçeri girildiğinde Çetin Akıncı'nın öldüğü ve yatağında cesedinin çürümüş olduğu görüldü. *Olayla ilgili konuşan 39 yaşındaki komşu Ali Kılıç, “Çetin beyi en son 4-5 yıl önce gördük. Bodrum ve Türkiye'de yakını olmadığını Avrupa'da bir ağabeyi olduğunu ancak ilişkilerinin çok yakın olmadığını biliyorduk. Çok arayanı soranı yoktu kendi halinde biriydi. Uzun süre ortalıkta görülmeyince biz İngiltere'ye ağabeyinin yanına gittik diye düşünmüştük, oysaki evinde ölmüş olduğu ortaya çıktı, Allah rahmet eylesin” dedi. -SÖZCÜ

şu hayatta en çok korktuğum şey bu yalnızlık seviyesine gelmek.

eskiden okulda hocamız derdi ki "avrupada insanlar ölüyor ama birbirlerinden haberleri olmuyor. cesetleri yıllarca evde kalıp çürüyor. neyse ki biz birbirine çok değer veren bir ülkeyiz." ne kadar vahşet gibi gelirdi kendi ülkeme, insanlığımıza şükrederdim. aradan 12 yıl geçmiş şimdi okuduğumuz şu habere bakın. neyi kınadıysak başımıza geldi. bir gün diğer ülkelerden farkımız olmadığını anlayacağız. batının ahlaksızlığı diyip diyip küçümsediğimiz, kınadığımız her şeyin bizde âlâsı var ama kimse kendine toz kondurmuyor.

hayalini kurduğum gidiş. üzülmedim, imrendim. muammer baran'a imrendiğim gibi imrendim. vasiyetim kimsesizler mezarlığı ile alakalı olursa kimse şaşırmaz.

Abi inanılmaz üzücü bir durum ya. Düşünsene öyle yalnızsın ki 5 yıl kimse seni arayıp sormamış etmemiş ölmüşsün kimse gömmemiş bile. Gerçekten çok korkuyorum böyle bir şeyden. Çok kötü.

aga çok üzücü değil mi aq.. aslında asimile olan kültürümüzün insanlığımızın neticesinde geldiğimiz noktayı işaret etmiyor mu bu durum.. hani hep söyleniriz yada duyarız birilerinden eskiden komşuluk vardı akrabalık vardı vs vs diye şimdi nasıl bir toplum haline geldik şöyle bir dönüp bakalım herkes kendi yolunda komşuların birbirlerini tanımadığı akrabalardan nefret edildiği sözüm ona yalnız ve özgür(asosyal) bir yaşam neticesi üzücü bir yalnızlık ve son.. belki de yanlış bir pencereden bakıyorumdur olaya ancak biraz durup düşünülmesi gereken bir değişim içinde olduğumuz aşikar..